Het zijn niet de vrouwelijke regisseurs die instaan voor de Vlaamse kaskrakers. De expo ‘Het wonder is geschied’ van Filmfestival Oostende illustreert dat. De tien centrale films waarvan illustratoren hun interpretatie geven, behoren op Black (Adil El Arbi & Bilall Fallah) en Home (Fien Troch) na tot de twee best bezochte bioscoopfilms van hun releasejaar. Curator Ben Van Alboom koos naar eigen zeggen voor “de films met de meeste impact”. Dat naast de bezoekcijfers toch ook meer grensverleggende cinema een rol speelt in de filmkeuze, bewijst de selectie van Home, de minst bezochte film van het lijstje. Bezoekcijfer én gender van de maker bleken van triviaal belang. Van Alboom had bijvoorbeeld ook Sprakeloos van Hilde Van Mieghem kunnen kiezen, die meer dan twee keer zoveel bezoekers trok dan Home. Naast de tien illustraties (zie ook ons zomernummer) worden er ook filmrekwisieten tentoongesteld, nog tot 11 oktober in Fort Napoleon. Daarbij horen props van Ce magnifique gâteau van Marc Roels & Emma De Swaef. Moet ook gezegd: in de podcastreeks op Radio 1 komen ook Eva Cools, Patrice Toye en Louisiana Mees aan bod. De aandacht voor vrouwelijke makers blijft verhoudingsgewijs evenwel bijzonder klein.

Het probleem van vrouwen in de Vlaamse film is uiteraard veel omvattender dan deze zeer beknopte overzichtstentoonstelling. Tien procent van de budgetten die Screen Flanders besteedt aan Belgische coproducties gaat naar vrouwelijke regisseurs. In feite is dat een hoog cijfer, als je weet dat slechts dertien procent van de aanvragen van vrouwen kwam. Bijna al die aanvragen werden dus goedgekeurd. WANDA, genoemd naar de film van Barbara Loden (zie Filmmagie 696, juli-augustus 2019), pleit voor een proactief beleid om dat onevenwicht weg te werken. In een interview voor De Standaard vertelt Cecilia Verheyden, cineast van Achter de wolken (2016): “De voorbije twaalf jaar is zestien procent van de Vlaamse regisseurs een vrouw. Dat is onder het Europese gemiddelde van 21 procent. Terwijl al zo’n vier tot vijf jaar de helft van de afgestudeerden aan de Vlaamse filmschool vrouwelijk is. Sorry, maar Vlaanderen hinkt hierin echt achterop. In Nederland is veertig procent van de regisseurs een vrouw en is dat bij scenaristen zelfs bijna vijftig procent. Daar kijkt men raar op als ik over de Vlaamse situatie vertel.” Verheyden benadrukt dat het verhaal voor iedere vrouwelijke of non-binaire maker weer anders is. WANDA is horizontaal georganiseerd, dus zonder hiërarchie of woordvoerder. Het belangrijkste is de verscheidene stemmen hoorbaar te maken.

Ook na vele jaren actie voeren op verschillende fronten blijft aandacht voor vrouwelijke filmmakers een strijdpunt. In zijn documentairereeks Women Make Film, deel van een uitgebreid dossier in het juli-augustusnummer van Filmmagie, haalt Mark Cousins de ene na de andere straffe film tevoorschijn van een vrouwelijke cineast. Onderscheid, laat staan discriminatie, brengt geen zoden aan de dijk. “Een tracking shot is androgyn, geslachtloos. Kira Muratova van Orson Welles onderscheiden zou beide filmmakers ondermijnen”, zegt Cousins in ons interview. Zijn Women Make Film toont alvast dat de dertien eeuwen filmgeschiedenis ook door vrouwen is geschreven.

Het manifest van WANDA met zijn doelstellingen gaat breder dan enkel meer kansen geven aan vrouwelijke en non-binaire makers. Het eist diversiteit in leeftijd, achtergrond en geslacht.
Je kan de doelstellingen hier onderschrijven.

De filmmakers achter WANDA zijn: Cecilia Verheyden, Leni Huyghe, Eva Cools, Ilse Schooneknaep, Caroline Strubbe, Dorothée van den Berghe, Lotte Stoops, Alex Verhaest, Flo Flamme, Maryam K. Hedayat, Nevine Gerrits, Justine Cappelle, Heleen Declercq, Ailen Reyns, Fairuz Ghammam, Shelbatra Jashari, Lai Kin Chang, Kate Voet, Nathalie Teirlinck, Patrice Toye, Teodora Ana Mihai, Sofie Benoot, Nina de Vroome, Sophie Kurpershoek, Louisiana Mees, Fien Troch, Abbie Boutkabout, Jessica Woodworth en Anne Reijniers. 87 vrouwelijke filmmakers onderschrijven het manifest.

Bron : Filmmagie
Auteur : Charlotte Timmermans